Bu sabah Patricia Piccinini'nin "Relativity" - Görecelik sergisine gittim. Deneysel biyoteknolojinin sanata yansıması diyeceğim, biraz entel dantel bir cümle olacak; ama eserleri başka türlü nasıl anlatabilirim bilemiyorum. Silikon ve kontrplak üzerine deri giydirme ve insan saçı (ya da yaygın bilinen şekliyle Madame Tussauds'daki gerçeğinden daha heybetli vücutları çevreleyen zımbırtı silsilesi) ile yaratılmış ( ve bu anlamda da genetiği oynanmış) hayvanımsı-insanımsı "şey"ler ve bunlarla kuşatılmış insan yavrularının ilişkileri üzerine çok ilginç bir sergiydi. Bu garip bir o kadar da ürkütücü yaratıkların yanında uyuyan çocuklarda tuhaf bir huzur dikkati çekiyordu. Tüm sergi boyunca genetiğinin içine edilmiş, hilkat garibelerine çevrilmiş bu yaratıkların aslında yaydıkları pozitif enerji ve sevgiyi hissettim. Demek ki "biçim" ya da "güzellik" tamamen "göreceli". Güzellikle sevgi ya da huzur karşılıklı bir arada görülen sıfatlar değil. Bu sabah müzenin koltuklarına oturup düşündüm uzun uzun; bu ara beni düşündüren fazla şey bulamıyorum - sergi hoşuma gitti.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder